Μαθητές από το Α1 του σχολείου μας εμπνεύστηκαν και… έγραψαν μπροστά σε μια τούρτα γενεθλίων!

Πριν από μερικές μέρες πήγα σε ένα ζαχαροπλαστείο για να πάρω γλυκά για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Καθώς προσπαθούσα να βρω τα κατάλληλα γλυκά, μια νοσταλγική μυρωδιά ήρθε στην μύτη μου. Μου θύμιζε αγαπημένες στιγμές με φίλους και οικογένεια, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ τι μύριζε έτσι. Έσκυψα για να δω τι ήταν ˙ ήταν μια τούρτα γενεθλίων που έμοιαζε πολύ με αυτές που είχα, όταν ήμουν μικρός.

Όλες οι αναμνήσεις μου έγιναν πιο ξεκάθαρες και οι στιγμές ζωντάνεψαν ξαφνικά! Η γιαγιά που με έπνιγε στις αγκαλιές, οι φίλοι μου που έτρωγαν την τούρτα με τα χέρια. ..Όλα τα πρόσωπα ξαφνικά ξαναήρθαν στο μυαλό μου και όλα αυτά, απλά από μια τούρτα στο τοπικό ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς.

ΒΛΑΣΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Όταν βρίσκομαι σε γενέθλια και βλέπω μπροστά μου την τούρτα με τα αναμμένα κεράκια, με πλημμυρίζουν σκέψεις και συναισθήματα για τη σπουδαία αυτή μέρα, γιατί ο άνθρωπος μόνο μία φορά γεννιέται και είναι μέρα χαράς, ευχών και δώρων. Τώρα που μεγάλωσα και τα γενέθλιά μου τα κάνω κυρίως με φίλους μου σε κάποιο χώρο εκτός σπιτιού, την ώρα που βλέπω την τούρτα, θυμάμαι τα γενέθλια που έκανα σπίτι κυρίως με τους στενούς μου συγγενείς. Με σήκωναν όλοι στην τεράστια αγκαλιά τους και τα δώρα ,αφού ήμουν μικρή, μου φαίνονταν τεράστια, αλλά ακόμη πιο τεράστια ήταν η χαρά μου. Όσο για την τούρτα εξαιρετική και πάντα με γεύση σοκολάτας!

ΔΑΡΑΒΕΛΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ

Μπαίνοντας στο ζαχαροπλαστείο, απέναντι από τα παγωτά και δίπλα από τις πάστες είναι οι τούρτες γενεθλίων, μέσα σε ένα ψυγείο. Έξω από το ψυγείο είναι ένας κατάλογος με παιδικές τούρτες. Η εικόνα του καταλόγου πάντα μου ξυπνάει μια συγκεκριμένη παιδική ανάμνηση, την ανάμνηση ενός πάρτι που είχα διοργανώσει. Ήταν τα πέμπτα μου γενέθλια. Ήταν καλοκαίρι και είχε ζέστη, γι αυτό το πάρτι γινόταν στο Τολό σε μια πισίνα. Είχα καλέσει όλα τα παιδιά της τάξης μου. Η σκηνή που θυμάμαι πιο έντονα αλλά σαν μια άχνα είναι ,όταν εγώ έσβηνα τα κεράκια στην ροζ τούρτα και όλοι οι φίλοι μου μαζεμένοι γύρω γύρω τραγουδάγανε.

«Θα θέλατε να σας βοηθήσω με κάτι;», με ξύπνησαν τα λόγια της πωλήτριας

ΓΙΑΝΝΙΚΑΚΗ ΗΛΙΑΝΑ-ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ήμουν καλεσμένη σε ένα πάρτι γενεθλίων. Το πάρτι το έκανε η ξαδέρφη μου και ήταν φαντασμαγορικό, όπως και η τούρτα της. Μόλις εμφανίστηκε η τούρτα, το μυαλό μου έτρεξε στο δικό μου περσινό πάρτι που θα ήθελα να ήταν υπέροχο και με όλους τους καλεσμένους για να περάσουμε φανταστικά, αλλά δεν έγινε έτσι! Δύο ώρες πριν τα γενέθλια μου άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς και δεν έλεγε να σταματήσει. Οι δρόμοι έγιναν ποτάμια με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να κυκλοφορήσει. Οι καλεσμένοι με έπαιρναν τηλέφωνο για να μου πουν ότι δεν θα μπορέσουν να έρθουν λόγω κακοκαιρίας. Η βροχή επέμενε, δεν σταματούσε και έτσι δεν μπορούσε να έρθει κανένας. Στο σπίτι ήμασταν μόνο εμείς και τελικά έσβησα τα κεράκια και φάγαμε την τούρτα μόνοι μας. Αυτή την ανάμνηση είχα, όταν είδα την τούρτα της ξαδερφής μου και σκέφτηκα πως του χρόνου θα κάνω ένα πολύ μεγάλο πάρτι με πολλούς καλεσμένους.

ΚΑΚΟΥΡΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ