Υπεύθυνη καθηγήτρια, Βοναπάρτη Ελένη , Φιλόλογος 

ΕΡΓΑΣΙΕΣ

Α. Τι συνέπειες έχει η πυκνή δόμηση της πόλης στα παιδιά;

Σε αρκετές πόλεις, η πυκνή δόμηση μπορεί να προκαλέσει πολλές συνέπειες στα παιδιά. Αρχικά, λόγω των μεγάλων κτιρίων, υπάρχει μια μεγάλη έλλειψη πρασίνου (πάρκα, παιδικές χαρές), και έτσι τα παιδιά δεν μπορούν να «χορτάσουν» παιχνίδι, δεν μπορούν να τρέξουν ελεύθερα, ούτε καν να γυμναστούν. Έπειτα, αφού τα παιδιά δεν έχουν την ευκαιρία να βγουν έξω και να χαρούν, κλείνονται μέσα στα δωμάτιά τους και παίζουν βιντεοπαιχνίδια για αρκετές ώρες, ενώ όταν σταματούν, συνέχεια αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως υπερένταση, άγχος και αϋπνίες. Τέλος, αφού τα παιδιά δεν επικοινωνούν με τον έξω κόσμο όσο πρέπει, δεν μπορούν να εκφραστούν και έτσι δεν αναπτύσσεται ο λόγος τους και η φαντασία τους.

ΜΟΥΖΑΚΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Οι συνέπειες που μπορεί να έχει μια πυκνή δόμηση πόλεως είναι πολλές. Αρχικά τα παιδιά δεν θα έχουν πάρκα για να παίζουν και να βρίσκονται με τους φίλους τους που συνεπάγεται με απομάκρυνση από τους φίλους του και αυτό με την σειρά του δημιουργεί μια πολύ κακή συμπεριφορά προς τον συνάνθρωπο και την κοινωνία! Το παιδία θα έχει χάσει σημαντικό μέρος από την παιδική του ηλικία ή και ολόκληρη.

ΒΕΝΙΕΡΗΣ

 

Οι συνέπειες που έχει η πυκνή δόμηση της πόλης στα παιδιά είναι οι ακόλουθες: Αρχικά, η έλλειψη πρασίνου και οι ελεύθεροι χώροι για αναψυχή ήτανε περιορισμένοι. Ο μοναδικός τους χώρος για παιχνίδι ήτανε το πάρκο όπου εκεί συνωστίζονταν τα φυλακισμένα παιδιά της πόλης για να παίξουνε και αυτό όμως ήτανε αποπνικτικό. Επιπρόσθετα, μια άλλη συνέπεια είναι πως ο συγγραφέας μας δίνει την εντύπωση ότι υπάρχει έλλειψη χώρου, αφού έχουνε στριμωχτεί εκεί, γήπεδα βόλεϊ, μπάσκετ, τένις, κούνιες και ελάχιστα παγκάκια, έτσι ώστε να μπορέσουνε να καλυφτούν οι ανάγκες για άθληση, παιχνίδι, περίπατο και χαλάρωση. Επίσης, ο συγγραφέας κάνει μια επισήμανση που δείχνει την αρνητική επίδραση της σύγχρονης πόλης και την ψυχική κατάσταση των παιδιών. Τα παιδιά, παίζοντας τώρα στο πάρκο αγριεύουν και νευριάζουν, ενώ παλιότερα ηρεμούσανε με το παιχνίδι. Τέλος, στην σημερινή εποχή η έλλειψη πρασίνου συνεχίζεται να υπάρχει με αποτέλεσμα τα σημερινά παιδιά να βιώνουν έντονα τη στέρηση του ελεύθερου παιχνιδιού στον ανοιχτό χώρο, με συνέπεια να συμπεριφέρονται με άγριο και επιθετικό τρόπο και δεν λαχταράνε να παίξουνε όπως τα παλιά χρόνια.

ΜΑΛΛΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

 

Στις μέρες μας πολλά παιδιά έχουν να έρθουν αντιμέτωπα με τις συνέπειες τις πυκνής δόμησης των πόλεων. Αρχικά, τα παιδιά έχουν το δικαίωμα του παιχνιδιού καθώς μέσα από αυτό αναπτύσσουν κοινωνικές σχέσεις μεταξύ τους, ενώ παράλληλα αυξάνουν την αυτοπεποίθησή τους. Όμως αυτό έρχεται και το διαγράφει η πυκνή δόμηση των πόλεων.  Στερούνται τον χώρο για παιχνίδι, όπως τις αλάνες και τις παιδικές χαρές, με αποτέλεσμα να περνάνε τον περισσότερο χρόνο τους μέσα στο σπίτι χωρίς να επικοινωνούν με τους συνομήλικούς τους. Όλα αυτά έχουν συμβάλλει στην έλλειψη παιχνιδιού στον εξωτερικό χώρο το οποίο συνεπάγεται της εξάλειψης των κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των παιδιών και της μείωσης επικοινωνίας.

ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΑ

 

Β. Γιατί τα παιδιά περισσότερο αγριεύουν παρά ηρεμούν με το παιχνίδι σήμερα; Διαβάστε το ακόλουθο άρθρο

 https://www.psychotherapeutiko.gr/afiste-ta-paidia-na-paixoun/

Στις μέρες μας, τα παιδιά περισσότερο αγριεύουν παρά ηρεμούν με το παιχνίδι σήμερα. Ένας από τους παράγοντες μπορεί να είναι οι διάφορες δραστηριότητες στις οποίες παίρνουν μέρος. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί το πρωί πηγαίνει στο σχολείο και στη συνέχεια συμμετέχει στις εξωσχολικές δραστηριότητες, θα γυρίσει στο σπίτι με αρκετή υπερένταση, και ενώ αυτό πρέπει να ξεκουραστεί, επιλέγει το παιχνίδι. Έτσι, παίζει έντονα και αγριεμένα. Αντίθετα, ένα παιδί που είναι εσώκλειστο μέσα στο σπίτι του, δεν μπορεί να περάσει καλά, και έτσι για να εκτονωθεί, αρχίζει να παίζει με ορμή και ένταση. Έπειτα, αν το παιδί ασχολείται απεριόριστα με μια κονσόλα ή «σερφάρει» στο διαδίκτυο όλη μέρα, είναι λογικό να μπερδέψει τον εικονικό κόσμο με την πραγματικότητα, και έτσι δεν μπορεί να οριοθετήσει τη δύναμη και την ενέργεια που χρησιμοποιεί στο παιχνίδι.

ΜΟΥΖΑΚΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

 

Διαβάζοντας το παραπάνω άρθρο συμπεραίνουμε ότι το παιχνίδι μαθαίνει στα παιδιά πολλά πράγματα. Επιδρά σε όλους τους τομείς ανάπτυξης της παιδικής ηλικίας και έχει τεράστια θεραπευτική αξία. Βοηθά τα παιδιά στη σωματική υγεία και την πνευματική τους ανάπτυξη αφού τρέχουν, κάνουν άλματα, χορεύουν κ.α.  Η δημιουργία ρόλων, η σύνθεση τραγουδιών, ή ποιημάτων, η εφεύρεση κανόνων αναπτύσσουν και τη γλώσσα. Επιπλέον τις περισσότερες φορές τα παιδιά βελτιώνουν ακόμα περισσότερο τις σχέσεις τους με τους γονείς, αφού καλούνται να παίξουν οικογενειακά επιτραπέζια παιχνίδια. Παρ’ όλα αυτά διαπιστώνει κανείς ότι τα παιδιά περισσότερο αγριεύουν παρά ηρεμούν με το παιχνίδι σήμερα. Εξαιτίας της εξέλιξης της τεχνολογίας χάνεται πολύς χρόνος από την καθημερινότητα τους και στερείται από τον ελεύθερο χρόνο τους το παιχνίδι. Προτιμούν να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, να παρακολουθούν βίντεο στο διαδίκτυο και ταινίες, με βίαιες και ακατάλληλες σκηνές πολλές φορές, και όχι να παίζουν με άλλα παιδιά σε αλάνες και πάρκα. Επίσης οι πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου τους και αποτελούν άλλον έναν παράγοντα που στερούνται το παιχνίδι. Επιπλέον οι άνθρωποι δεν αναζητούν πια και τόσο το παιχνίδι αφού δίνουν προτεραιότητα στα υλικά αγαθά, στην εμφάνιση και την προβολή. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων έχουν καταλήξει δύσκολες και ανταγωνιστικές κάτι που επηρεάζει και τη συμπεριφορά των παιδιών. Έπειτα έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα και οι γονείς είναι πιο επιφυλακτικοί στο να επιτρέψουν στα παιδιά να παίζουν στις αλάνες και τους εξωτερικούς χώρους, αφού υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι. Η έλλειψη επίσης χώρων αναψυχής, πάρκων και παιδικών χαρών, δεν επιτρέπουν στα παιδιά να παίξουν και να διασκεδάσουν, όπως το απαιτεί η ηλικία τους.

Τελικά τα παιδιά έχουν χάσει όλα εκείνα τα πλεονεκτήματα και τα θετικά στοιχεία που προσφέρει το παιχνίδι. Κατά την γνώμη μου, το γεγονός ότι δεν είναι ήρεμα στο παιχνίδι, στη μικρή τους ηλικία, θα έχει συνέπειες και στην ενήλικη ζωή τους και στις προσωπικές τους σχέσεις.

ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ

 

Δυστυχώς, στις μέρες μας ο χρόνος παιχνιδιού για τα παιδιά συνεχώς μειώνεται. Τα παιδιά περνούν σχεδόν όλη τη μέρα τους κλεισμένα στα σπίτια τους διαβάζοντας ή χαζεύοντας μπροστά σε μια οθόνη. Στερούνται το αίσθημα της ελευθερίας και της ανεμελιάς που τους δίνει το παιχνίδι σε υπαίθριους, ανοιχτούς χώρους. Έτσι λοιπόν, είναι φυσικό να συμπεριφέρονται άγρια και επιθετικά, όταν τους δίνεται η ευκαιρία να παίξουν. Εκτονώνουν όλη την ενέργειά τους και ικανοποιούν την ανάγκη τους για αναψυχή και διασκέδαση. Επομένως, το παιχνίδι είναι πρωταρχικός παράγοντας της ευτυχίας, της υγείας, της φυσιολογικής ανάπτυξης και της συναισθηματικής ισορροπίας κάθε παιδιού, και το γεγονός ότι απουσιάζει από την καθημερινότητα των παιδιών είναι πολύ ανησυχητικό και στενάχωρο.

ΠΑΤΟΥΡΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

 

Τα παιδιά δεν παίζουν όπως στα παλιά χρόνια γιατί είναι μπροστά στις οθόνες πολλές ώρες την ημέρα και για αυτό δεν υπάρχει επικοινωνία με τους γονείς και τους φίλους. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κάνουν τα παιδιά μοναχικά και αγριεμένα γιατί δείχνουν βία και ανταγωνιστικότητα. Τα παιδιά δε ζουν στον αληθινό κόσμο και είναι σα χαμένα.

Στα παλιά χρόνια τα παιδιά σχεδίαζαν παιχνίδια και έτσι γίνονταν πιο έξυπνοι και εργατικοί άνθρωποι. Όσοι έμεναν κοντά στη φύση γίνονταν πιο γεροί και δυναμικοί άνθρωποι.

Έτσι τα παιδιά όπως δε ζουν το πραγματικό παιχνίδι και ζουν “φυλακισμένα ” στα διαμερίσματα, το παιχνίδι τους μοιάζει με πόλεμο παρά με ευτυχία.

ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΚΑΜΠΟΣΟΥ

 

Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά σήμερα όταν παίζουν αγριεύουν αντί να ηρεμούν.

Τα παιδιά δεν παίζουν όπως στα παλιά χρόνια. Δε γελούν με την καρδιά τους. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κάνουν τα παιδιά μοναχικά και αγριεμένα γιατί δείχνουν βία και αγριότητα. Δεν υπάρχει επικοινωνία με τους γονείς και τους φίλους. Πολλές φορές δεν δημιουργούνται φιλίες και δεσμοί. Τα παιδιά δεν ζουν στον αληθινό κόσμο και είναι σα χαμένα.

Τα μικρά διαμερίσματα εγκλωβίζουν τα παιδιά που έχουν ανάγκη το ομαδικό και ελεύθερο παιχνίδι.

Γι’  αυτούς τους λόγους τα παιδιά γίνονται άγρια.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΜΠΟΣΟΥ

 

Σύμφωνα με το άρθρο ένα κοινωνικό παιχνίδι και η συναναστροφή με ανθρώπους που εμπιστεύεται και αγαπάει δημιουργεί ένα ζεστό και χαρούμενο περιβάλλον για το παιδί. Όμως σήμερα τα παιδιά επιλέγουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια από τα κοινωνικά. Αυτό χειροτερεύει την ψυχολογική κατάσταση των παιδιών και τους αλλάζει την συμπεριφορά. Για παράδειγμα παιδιά που επικεντρώνονται στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και γενικά περνούν τον χρόνο τους κυρίως με τέτοιου είδους ενασχόληση, αγριεύουν και νευριάζουν πιο εύκολα και πιο συχνά. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί ειδικοί λένε πως όσο περισσότερο περιορίζεται η «ψηφιακή ζωή» από την πραγματική ζωή των παιδιών, τόσο καλύτερο για την υγεία τους αλλά και για την ψυχολογία τους.

ΤΣΙΒΙΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

 

Τα παιδιά σήμερα παρόλο την εξαίρεση των παιχνιδιών, γίνονται πιο νευρικά. Αυτό συμβαίνει γιατί τα παιδιά βλέπουν το παιχνίδι σαν ανταγωνισμό, σαν να προσπαθείς να αποδείξεις και στον εαυτό σου και στον άλλον ότι είσαι καλύτερος και από τους δύο, αλλά κανένας άνθρωπος δεν κερδίζει μόνο. Οι ήττες είναι σίγουρες και ένα παιδί θα τις λάβει ως ανικανότητα, έτσι θα θυμώσει και θα ψάξει κατευθείαν κάποιον να κατηγορήσει!

ΒΕΝΙΕΡΗΣ

 

Στην σημερινή εποχή τα παιδιά δεν βγαίνουν να παίξουν, να τρέξουν, να κάνουν φιλίες, να μιλήσουν με παιδία της ηλικίας τους. Η σημερινή γενιά είναι κολλημένα σε μια οθόνη για περισσότερες ώρες απ ’ ότι πρέπει. Τα παιδιά που παίζουν παιχνίδια δεν ηρεμούν ούτε χαλαρώνουν κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, απεναντίας αγριεύουν με το παιχνίδι. Αυτό συμβαίνει γιατί τα παιδιά δεν ξέρουν τι θα πει να παίζουν με άλλα παιδιά, να χτυπάνε κατά την διάρκεια από την ένταση του παιχνιδιού, να μαλώνουν αλλά να τα ξαναβρίσκουν  και  να μην υπάρχουν αντιπαλότητες μεταξύ τους. Τα παιδιά σήμερα αγριεύουν μεταξύ τους, ο ένας βλέπει τον άλλο εχθρό του, παρεξηγούνται και κάποιες φορές ξεσπούν για πράγματα που συμβαίνουν στο σπίτι τους. Μακάρι τα παιδιά να ήξεραν την σημασία του παιχνιδιού των παλιών χρόνων, όπου παίζανε και ξεχνούσαν να γυρίσουν σπίτι, που ήταν όλοι αγαπημένοι και φίλοι ………..

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ