ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΦΡΑΝΚ

 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ –ΕΡΓΑΣΙΕΣ

 

1. Γράψτε σε μορφή ημερολογίου, τα παράπονα που έχετε ως έφηβοι από τους γονείς σας:

 

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020, Κεφαλάρι

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

 

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου τα προβλήματα – παράπονα που έχω από τους γονείς μου, τα οποία πολλές φορές σε μια τέτοια ηλικία είναι αναπόφευκτα.

Αγαπώ πολύ τους γονείς μου, αλλά πολλές φορές νιώθω ότι εκείνοι με αδικούν. Γεγονότα που με παραπέμπουν σε αυτό το συναίσθημα είναι τα εξής: Πολλές φορές, όταν θέλω να πάω βόλτα με τις φίλες μου, επιμένουν να γυρνώ στο σπίτι νωρίς, ενώ εγώ θα ήθελα πολύ να κάτσω άλλο λίγο μαζί τους. Άλλες φορές από την υπερβολική τους αγάπη, μου δίνουν συμβουλές με τέτοιο τρόπο που κουράζομαι να τους ακούω και εκνευρίζομαι πολύ. Επίσης, όταν στις διαφωνίες μου με την μικρότερη αδελφή μου, παίρνουν συνεχώς το μέρος της, αυτό με κάνει να νιώθω πολύ αδικημένη. Τέλος το γεγονός ότι είμαι η μεγαλύτερη μου φορτώνει με όλες τις ευθύνες και σχεδόν πάντα, κατηγορούν εμένα για τα λάθη των αδελφών μου. Η αγάπη μου προς τους γονείς δεν θα σταματήσει να είναι τόσο δυνατή, παρόλα τα παράπονα που έχω απέναντί τους. Τους αγαπώ κι αυτό δεν παύει να ισχύει με τίποτα.

 

Σε φιλώ,

Γεωργία!!!

ΠΑΠΑΙΩΝΝΟΥ ΓΕΩΡΓΊΑ

 

 

 

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα το μεσημέρι σκεφτόμουν την σχέση μου με τους γονείς μου, την στάση τους απέναντί μου και τα παράπονα που μπορεί να έχω μερικές φορές σχετικά με τα παραπάνω. Η αλήθεια είναι πως ως μοναχοπαίδι δεν χρειάζεται να μοιράζομαι τα πράγματά μου με κάποιον άλλο και να καυγαδίζουμε για αυτό, οπότε οι συγκρούσεις που γίνονται στην οικογένεια είναι μεταξύ εμού και των γονιών μου. Γενικά οι γονείς μου είναι πολύ τρυφεροί και στοργικοί απέναντί μου, οπότε όταν συγκρουόμαστε είναι συνήθως γιατί γίνονται αυστηροί και απαιτητικοί σε θέματα όπως το σχολείο ή συμπεριφορά μου (μου λένε πως πρέπει να γίνω πιο υπεύθυνη). Έτσι λοιπόν μερικές φορές εύχομαι να ήταν πιο ελαστικοί και επιεικείς απέναντί μου. Νομίζω όμως πως οι περισσότεροι γονείς που έχουν παιδιά στην ηλικία μου συμπεριφέρονται κάπως έτσι. Άλλωστε ξέρω πως ότι λένε και κάνουν γίνεται για το καλό μας.

Κατερίνα Πατούρα

 

Τρίτη , 10 Νοεμβρίου 2020

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Σου γράφω σήμερα, ημέρα Τρίτη, για να σου εκδηλώσω κάποια παράπονα που έχω από τους γονείς μου. Ή μάλλον, που δεν έχω . Η αλήθεια είναι πως  δεν έχω κάποιο παράπονο από τους γονείς μου. Είμαι 13 χρονών, σχεδόν 14, παρόλα αυτά δεν έχω ιδιαίτερα παράπονα όπως έχουν οι περισσότερο έφηβοι σήμερα. Όπως ξέρεις είμαι μοναχοπαίδι για αυτό και οι γονείς μου, τόσα χρόνια μου τα παρέχουν όλα. Κατά καιρούς, αντιμετωπίζω παιδιά τα οποία δεν έχουν  καμιά επαφή με τους γονείς τους και πραγματικά απορώ. Βέβαια άμα είχα αδέρφια δεν θα μου παρείχαν κάποια πράγματα, αλλά τώρα , επειδή με έχουν μοναδική προσπαθούν να μου τα παρέχουν όλα. Εγώ τουλάχιστον τους δείχνω κάθε μέρα την αγάπη μου και λίγο παραπάνω στον πατέρα μου που είναι η αδυναμία μου!! Φυσικά τσακωνόμαστε, όπως κάθε οικογένεια άλλωστε, παρόλα αυτά το ξεπερνάμε γρήγορα κι προχωράμε. Ίσως το μόνο παράπονο που έχω από αυτούς είναι πως δεν μπορούν να δεχθούν κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι. Έχουν μεγαλώσει με στερεότυπα στο μυαλό τους και βέβαια δεν  μπορούν να το αλλάξουν αυτό όσο και να προσπαθώ! Τους αγαπώ άπειρα!!!!!

Δική σου,                                                                                                                      Κωνσταντίνα

ΤΣΑΚΑΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΑΡΙΑ

 

 

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

Αγαπημένο ημερολόγιο,

 

Νομίζω ότι ώρες-ώρες οι γονείς μου δεν με καταλαβαίνουν… Πραγματικά δεν ξέρω αν φταίω εγώ ή αυτοί… Πρώτον, την μια με θεωρούν μικρο παιδάκι ενώ από την άλλη με αντιμετωπίζουν σαν ώριμο έφηβο! Πραγματικά δεν ξέρω πως να ανταποκριθώ σε τέτοιες περιπτώσεις… Δεύτερον, μερικές φορές νιώθω ότι με γεμίζουν ανάμεικτα συναισθήματα αλλά δεν μπορώ να τους μιλήσω γιατί αγχώνομαι πως δεν θα με καταλάβουν… Τρίτον  πως, θα ήθελα να μην φοβάμαι την αντίδραση τους στο αντίκρισμα κακών βαθμών… Όλοι μας κάνουμε λάθη, η προσπάθεια είναι αυτή που μετράει στην ζωή μας… Εύχομαι κάποια στιγμή να  καταλάβουν τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου. Να μην φοβάμαι να εκφράσω την γνώμη μου γι’ αυτούς, φοβούμενη  μη τους πληγώσω…

 

ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΑ

 

 

8.11.2020

Αγαπητό μου Ημερολόγιο

 

Με αφορμή ένα συμβάν που συνέβη με έβαλε σε σκέψεις σχετικά με την στάση των γονιών μου απέναντι σε εμένα. Οι γονείς μου πάντα μας επιβραβεύουν για καθετί που κάνουμε. Εκτός από κάποιες φορές που μπορεί εγώ να ενοχλούμαι από την στάση τους απέναντί μου. Συνήθως αυτό μου συμβαίνει όταν επιβραβεύσουν τις αδελφές μου για κάτι  πιο εύκολο που έκαναν ή που προσπαθούν να πετύχουν  απ’ ότι εγώ που έκανα κάτι πιο δύσκολο. Αυτό το κάνουν γιατί και οι δύο μου οι αδελφές είναι πολύ ευαίσθητες και προσπαθούν να τις ενθαρρύνουν για να συνεχίσουν να κάνουν αυτή την καλή προσπάθεια. Οι γονείς μου όμως το καταλαβαίνουν αυτό και μου εξηγούν πως δεν έχει σημασία ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο βραβείο αλλά ότι πρέπει να είμαστε αγαπημένοι και ενωμένοι μεταξύ μας. Αυτό ήταν το παράπονο μου από τους γονείς και τώρα που στο σου το είπα  αγαπημένο μου ημερολογιάκι νιώθω πολύ όμορφα.

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

 

2. Συγκρίνετε την εικόνα της μητέρας στο ημερολόγιο της ΄Αννας με την εικόνα του πατέρα στο κείμενο του Κάφκα.

Φραντς Κάφκα, Γράμμα στον πατέρα (απόσπασμα)

Αγαπημένε μου πατέρα

…………………………………………………………………………………………

Έβλεπες τα πράγματα περίπου έτσι: Σε όλη σου την ζωή δούλεψες σκληρά, θυσιάζοντας τα πάντα για τα παιδιά σου, κυρίως δε για μένα. Συνεπώς, έκανα «τη μεγάλη ζωή», ήμουν απολύτως ελεύθερος ν’ ασχολούμαι με ό,τι μου άρεσε, χωρίς ν’ αντιμετωπίσω ποτέ βιοτικό πρόβλημα και γενικά δεν είχα έγνοιες. Εσύ δεν απαίτησες καμία ευγνωμοσύνη για όλα αυτά, επειδή γνωρίζεις πολύ καλά τί σημαίνει «ευγνωμοσύνη από τα παιδιά», αλλά περίμενες τουλάχιστον έναν καλό λόγο, κάποιο δείγμα συμπάθειας.

Εγώ, αντί ν’ ανταποκριθώ σ’ αυτή την προσμονή σου, σε απέφευγα διαρκώς, κρυβόμουν στο δωμάτιό μου μαζί με τα βιβλία μου, έκανα παρέα με φίλους ελαφρόμυαλους και καλλιεργούσα παράδοξες ιδέες.

[…]

Θα ήμουν πιο ευτυχής να σε είχα φίλο, αφεντικό, θείο, παππού, ακόμη (αν και το λέω με κάποιο δισταγμό), πεθερό μου. Αλλά σαν πατέρας ήσουν πολύ δυνατός για μένα και η δύναμή σου γινόταν εντονότερη ,επειδή οι αδελφοί μου πέθαναν σε μικρή ηλικία και οι αδερφές μου γεννήθηκαν πολύ αργότερα. […] Πάντως εμείς οι δύο είμαστε τόσο διαφορετικοί και εξαιτίας αυτής της διαφοράς τόσο επικίνδυνοι ο ένας για τον άλλο, ώστε ,εάν ήθελε κανείς να προβλέψει με ποιο τρόπο, εγώ, ένα παιδί που εξελισσόταν αργά και εσύ, ο ώριμος άντρας, θα μπορούσε να συμπεριφερόμαστε ο ένας προς τον άλλο, θα μπορούσε να συμπεράνει ότι θα με συνέθλιβες, αφανίζοντας ολοκληρωτικά την προσωπικότητά μου. Αυτό βέβαια δε συνέβη, διότι η ζωντανή πραγματικότητα είναι αδύνατον να υπολογισθεί εκ των προτέρων, έχει ,όμως ,συμβεί κάτι χειρότερο.

[πηγή: Φραντς Κάφκα, Γράμμα στον πατέρα, μτφρ. Φ. Καλαμαράς, εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 1996, σ. 7-12]

 

Α.Η εικόνα της μητέρας της Άννας έχει διαφορές με την εικόνα του πατέρα στο κείμενο του Κάφκα. Αρχικά η μητέρα της Άννας απομακρύνεται από τη κόρη της και δεν της δίνει τη στοργή που χρειάζεται. Ενώ ο πατέρας στην ιστορία του Φραντς, κάνει πολλές προσπάθειες ώστε να τον πλησιάσει και τελικά τον αφήνει ελεύθερο, ζητώντας μόνο την αγάπη του. Μια ακόμη διαφορά είναι ότι ο Φραντς έχει μετανιώσει για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τον πατέρα του, ενώ η μητέρα της Άννας δεν γνωρίζουμε αν έχει μετανιώσει για τη συμπεριφορά της. Τέλος, άλλη μια αντίθεση βρίσκεται στο γεγονός ότι η ιστορία της  Άννας τοποθετείται στη περίοδο του Παγκοσμίου Πολέμου που σημάνει ότι θα αντιμετώπιζαν  προβλήματα επιβίωσης, ενώ στο κείμενο του Φραντς, δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοιου είδος πρόβλημα.  

ΔΑΡΔΑΝΗ ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΗ

                                                                            

 

Β.Η μητέρα στο ημερολόγιο της Άννας δεν είχε τόσο καλές σχέσεις με την Άννα, αντιθέτως,  η σχέση του πατέρα με τον Φράντς είναι λίγο καλύτερη. Ακόμη αλλάζει και ο τρόπος που ο Φράντς βλέπει τον πατέρα του. Ο Φράντς ήθελε να ”είχε φίλο τον πατέρα του, ενώ η Άννα χρησιμοποιεί την φράση στο ημερολόγιο ”δεν την αγαπώ, παρά μόνο επειδή είναι μητέρα μου”, έτσι βλέπουμε ότι δεν είχαν καθόλου καλές σχέσεις.

 

ΜΗΤΣΟΥΛΑ ΜΑΡΙΑ ΠΑΥΛΙΝΑ

 

Γ. Η μητέρα στο κείμενο δεν έδινε δεκάρα για την κόρη της το μόνο που της έκανε ήταν να της φωνάζει και πάντα μα πάντα να παίρνει το μέρος της αδερφής της και να την θεωρεί χαζή που δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα και με όλα αυτά της δημιουργούσε κακή ψυχολογία. Σε αυτό το κείμενο φαίνεται ξεκάθαρα η αγάπη του πατέρα προς τα παιδιά του, γιατί αυτός θυσιαζόταν, άφηνε τα παιδιά του ελεύθερα να ασχοληθούν με ό,τι τους άρεσε, τους βοηθούσε, δεν απαιτούσε  καμία ευγνωμοσύνη από τα παιδιά του και πολλά ακόμα. Αυτός είναι ένας σωστός πατέρας, αυτό είναι ένα σωστό πρότυπο.

ΚΟΥΓΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ-ΔΩΡΟΘΕΟΣ